dogfrisbee
Wat is Dogfrisbee
Dogfrisbee is een tak van hondensport die in Nederland snel aan terrein wint. Ook in de ons omringende landen is het een snelgroeiende en veel beoefende hondensport. Je zou denken dat dogfrisbee niet zo moeilijk is, je neemt een frisbee en een hond en gaat aan de slag. Veel mensen doen dit ook met hun hond, iedereen kan immers met een frisbee gooien. Maar als je je hart verpand hebt aan de dogfrisbeesport, zoals ik, kom je erachter dat dogfrisbee wel iets anders is dan zomaar een frisbee gooien die je hond al dan niet vangt. Daarnaast is het voor de hond één van de gevaarlijkste sporten om te beoefenen. Het is dus uitermate belangrijk dat naast het plezier veiligheid de boventoon voert!
Maar wanneer dogfrisbee op een juiste manier gebeurd zul je merken dat de conditie van zowel de hond als jezelf enorm verbeterd en dat je in teamverband samen met je hond aan het spelen bent.
Voor wie is Dogfrisbee geschikt
Dogfrisbee is een officiële hondensport, welke professioneel en in wedstrijdniveau beoefend wordt. Maar wedstrijden zijn natuurlijk geen must. Dogfrisbee is vooral leuk!
Je kunt met iedere ras- of niet rashond aan dogfrisbee doen, omdat het op de individuele hond aangepast wordt. De ene hond kan hard rennen, de andere hoog springen, dus alle honden kunnen op hun eigen manier uitblinken in deze tak van de hondensport. Uiteraard dient je hond wel te beschikken over een goede gezondheid.
Wil je op wedstrijdniveau meedoen, dan is het belangrijk dat je hond veel uithoudingsvermogen heeft, hard kan rennen, hoog kan springen en dat dit allemaal ook nog eens veilig gebeurd!
Dogfrisbee materiaal
Dogfrisbee gebeurd met een speciaal daarvoor ontwikkelde hondenfrisbee. Deze frisbees zijn gemaakt van een flexibel plastic waardoor de hond geen blessure op kan lopen aan de bek of het gebit. Deze frisbees worden over het algemeen geïmporteerd vanuit Amerika, de bakermat van deze hondensport. In Nederland zijn deze frisbees o.a. te koop bij Fly’em High Dogfrisbee.
Er zijn frisbees geschikt voor alle honden. Ook voor honden met een harde beet, de zo genaamde bijtgrage honden, zijn er extra sterke frisbees te koop. Hoe duurder de frisbee hoe sterker hij is.
Denken aan veiligheid!
Om veilig aan dogfrisbee te kunnen doen met je hond is het van belang dat je niet zomaar samen aan de gang gaat. Het gooien van een frisbee is nog niet zo eenvoudig. Door de wind kan dat vliegende schijfje nog wel eens onvoorspelbaar zijn, dus tijdens een dogfrisbee cursus wordt er veel aandacht besteed aan de zogenaamde werp technieken.
Daarnaast moet er goed gekeken worden naar wat de hond qua bouw en conditie aan kan. Niet iedere hond is meteen een volleerde frisbeehond en dus moet er gewerkt worden aan een spieropbouw en inzicht bij de hond. Het goed leren aangooien van de frisbee, het leren veilig springen en timen door de hond zijn belangrijke onderdelen van een dogfrisbee cursus. Maar denk ook eens aan een goede warming up en cooling down. In mijn ogen zijn dit essentiële onderdelen binnen de dogfrisbee. Opgewarmde en soepele spieren voorkomen blessures. Het goed uitlopen van de hond na het frisbeeën zorgt voor een goede afvoer van de afvalstoffen uit de spieren. Verder zou ik willen adviseren je hond, voordat je aan deze verschrikkelijk leuke tak van de hondensport begint, medisch te laten keuren bij een dierenarts of dierfysiotherapeut.
Organisaties en onderdelen
Er zijn diverse overkoepelende organisaties die dogfrisbee wedstrijden organiseren. Zo kennen we o.a. de UFO, Skyhoundz en USDDN. Allemaal hebben ze hun eigen regels. Wanneer je aan een wedstrijd mee wilt doen is het natuurlijk belangrijk dat je op de hoogte bent van deze regels. Maar het plezier wat je samen met je hond beleefd is in mijn ogen het aller belangrijkste aan deze sport.
Er zijn in de dogfrisbeesport twee onderdelen, te weten Freestyle en ‘Toss and Fetch’.
Freestyle
Tijdens de Freestyle krijg je twee minuten de tijd om een show – die jezelf in elkaar gezet hebt – te laten zien. Voor deze show kies je zelf de muziek. In de freestyleshow laat je zoveel mogelijk oefeningen en trucs zien die bij jou en je hond passen. Hoe meer variatie, hoe beter de show in elkaar overloopt en hoe meer frisbees er door de hond gevangen worden, hoe beter je scoort.
Deze freestyleshows zijn voor publiek vaak leuk en spectaculair om naar te kijken, vooral als er zeer ervaren combinaties aan het spelen zijn.
Afhankelijk van de organiserende organisatie mag je voor de freestyle 5 tot 10 goedgekeurde, nieuw ogende dogfrisbees gebruiken.
Tijdens een wedstrijd krijg je twee maal de tijd om een Freestyle show te laten zien.
Toss and Fetch
Tijdens de ‘Toss and Fetch’ – ook wel Mini Distance genoemd – krijg je 60 tot 90 seconde (afhankelijk van de organiserende organisatie) de tijd om de frisbee zo vaak en zo ver mogelijk te gooien. Belangrijk hierbij is natuurlijk wel dat de hond de frisbee kan vangen! Hoe verder de worp, hoe meer punten. Vangt de hond de frisbee met vier poten van de grond af dan krijg je extra punten. Tijdens dit onderdeel gebruik je maar één dogfrisbee. Het is wel handig om een reserve dogfrisbee bij de hand te hebben. Tijdens wedstrijden heb je naast de Freestyle éénmaal de kans om een ‘Toss and Fetch’ ronde te laten zien. De punten van de Freestyle en ‘Toss and Fetch’ worden bij elkaar opgeteld aan het einde van de wedstrijddag. Kies je ervoor om alleen aan de ‘Toss and Fetch’ mee te doen, dan krijg je tweemaal de kans. Ook de punten van deze twee rondes worden aan het einde van de wedstrijddag bij elkaar opgeteld.
Mocht je na het lezen van bovenstaand verhaal interesse hebben gekregen in de dogfrisbee sport, neem dan eens een proefles bij mij in Utrecht of bij één van de diverse dogfrisbee cursussen die in Nederland gegeven worden. Heel veel plezier!
horse and dog trail
Horse and dog trail is een nieuwe, maar erg leuke uitdaging voor ruiter, paard en hond. Hierbij werken de ruiter, het paard en de hond als team samen. Dit betekent dat bij de horse and dog trail de ruiter te paard samen met de hond een trailparcours aflegt. Zowel de ruiter en het paard als ook de hond krijgen tijdens dit trailparcours hun eigen taken.
Zowel de oefeningen die de ruiter en het paard samen uitvoeren, als ook de oefeningen van de hond worden door een judge beoordeeld en krijgen een scoore toegekend. De gehele combinatie ruiter, paard en hond worden als totaal plaatje beoordeeld. Door de oefeningen in dit trailparcours wordt de band tussen ruiter te paard en de hond versterkt. Daarnaast is het ook nog eens heel erg leuk om te zien hoe de ruiter, het paard en de hond samen werken.
In Duitsland wordt deze tak van het westernrijden sinds 2001 in competitie verband beoefend.
Bij het hek moet Face wachten totdat Jacqie en ik door het hek heen zijn en moet dan op commando weer bij ons aansluiten.
Zo komen alle hindernissen die tijdens een normaal trailparcours uitgezet kunnen worden aan bod. Iedere keer staat er weer voorgeschreven wat de ruiter en het paard moeten doen en wat de hond moet doen.
Om aan deze tak van het westernrijden mee te mogen doen, moet het paard minimaal 5 jaar oud zijn en de hond minimaal 12 maanden.
Het paard moet al getraind zijn in de trail discipline en de hond moet voldoende gehoorzaam zijn.
Het is een super ervaring om samen met 2 van je geliefde viervoeters tegelijkertijd aan het werk te zijn! Een absolute aanrader voor mensen die er zowel paarden als honden op nahouden.
Meer over deze leuke tak van de westernsport kun je lezen op Sabine Langs horse and dogtrail
Ike is hieronder 8 maanden oud terwijl hij de eerste beginselen van werken naast een paard leert.
puppytest
Daarnaast is het ook zo dat pups in het nest samen met hun broertjes en zusjes wat ander gedrag kunnen laten zien dan wanneer een pup in z’n eentje een puppytest ondergaat.
Het doel van een puppytest is dus om een fokker te helpen bepalen of een puppy wel bij de nieuwe baas, die hij/zij daarvoor in gedachten heeft, past.
Opvoeding en socialisatie spelen een belangrijke rol bij het gedrag wat de pup als volwassen hond uiteindelijk zal laten zien. Maar een puppytest laat zien hoe de karaktereigenschappen van de pup in aanleg zijn. De puppytest wordt rond de leeftijd van 7 weken bij de pups gedaan.
Omdat een puppytest de situaties in beeld brengt die de individuele pup wat moeilijker vindt, kunt u als fokker n.a.v. deze test een gedegen opvoedings en socialisatie advies mee geven aan uw pupkoper.
Door een puppytest wordt het b.v. makkelijker die pupkoper die graag wil gaan werken met zijn hond de juiste pup te geven. Een zachtmoediger pup in het juiste gezin te plaatsen en een wat teruggetrokken pup niet in een te druk gezin te plaatsen.
Gedrag op onbekend terrein
De pup wordt in een voor hem onbekende ruimte geplaatst. Gekeken wordt naar wat de pup gaat doen. Wanneer de pup de ruimte meteen vrolijk gaat onderzoeken, hebben we te maken met een zelfverzekerdere pup dan wanneer de pup blijft zitten en voorzichtig wat op onderzoek uit gaat.
De pup wordt geroepen
De puptester probeert de pup vanaf een afstandje (op de knieën) bij zich te roepen.
Pups die meteen naar de puptester toekomen zijn mensgerichter dan pups die eerst even de kat uit de boom kijken en waarvoor de puptester meer moeite moet doen de pup bij zich te krijgen.
Los meelopen
De puptester probeert de pup met zich mee te laten lopen. Pups die meteen enthousiast de benen van de puptester volgen vinden het leuk om wat samen met je te doen.
Meelopen aan de lijn
De puptester lijnt de pup hierbij aan en probeert deze wederom met zich mee te laten lopen. Pups die dit weer meteen enthousiast doen willen graag met je aan het werk.
Apporteren
De puptester gooit een todje weg en kijkt of de pup hier belangstelling voor heeft. Pups die meteen enthousiast naar het todje toelopen en deze zelfs weer terugbrengen hebben veel ‘will to please’ wat inhoudt dat ze graag wat voor je willen doen.
Pups die het todje oppakken en er zelf mee gaan spelen zijn niet per definitie geen ‘werkhondjes’ maar hiervoor moet de toekomstige eigenaar wel meer moeite doen.
Op de rug liggen
Bij dit onderdeel legt de puptester de pup rustig op z’n rug neer en houdt de pup in deze positie vast. Pups die meteen heftig in verzet gaan, hebben meer een eigen willetje dan pups die het gelaten ondergaan.
Tevens wordt gekeken hoe de pup zich gedraagt als deze weer los gelaten wordt. Een pup die meteen vrolijk opstaat en weer rondwandelt is zelfbewuster dan een pupje wat nog even afwachtend blijft liggen.
Vreemd voorwerp
Er wordt een voor de pup vreemd voorwerp neer gezet en gekeken wordt hoe de pup hierop reageert. Pups die meteen op het voorwerp afgaan zijn weer zelfbewuster dan pups die op een afstandje blijven.
Vreemd geluid
Er wordt een voor de pup vreemd geluid gemaakt en gekeken wordt hoe de pup hierop reageert. Pups die meteen op het geluid afgaan zijn weer zelfbewuster dan pups die op een afstandje blijven.
Tijdens de hele test wordt gekeken hoe de pup zich hersteld van alle dingen die een vreemd persoon met hem uithaalt.
Aan het einde van de puppytest wordt er een korte karakterschets van de pup gemaakt, die desgewenst mee gegeven kan worden aan de pupkoper.
Voor meer informatie of voor het maken van een afspraak kunt u contact met mij opnemen via het contactformulier.
Met dank aan Monique Verberne, Waggerland Welsh Cardigan Corgi’s kennel, Gesien Broekhuizen en “Home of the Braves” Australian Shepherd kennel voor de foto’s.
westernrijden
Het westernrijden vindt zijn oorsprong in Spanje, bij de vaquero’s. De Spanjaarden brachten paarden en kennis mee tijdens hun ontdekkingstochten naar Amerika en daar is het westernrijden wat wij nu kennen ontstaan. ‘De cowboys die samen met hun paarden het vee in de gaten hielden op hun tochten om van A naar B te komen’.
Een westernpaard moest dus rustig en betrouwbaar maar ook werklustig, alert, snel en wendbaar zijn. Bovendien moest een westernpaard over comfortabele gangen beschikken, omdat cowboys vaak dagen achter elkaar in het zadel zaten.
Deze kenmerken worden beoordeeld in de diverse disciplines van het westernrijden.
Doordat de oorsprong van het westernrijden in Spanje ligt, zie je veel overeenkomsten met de klassieke dressuur.
Toch verschilt western in veel opzichten van de ‘Engelse rijstijl’. Zo wordt er een totaal ander tuigage gebruikt, wat verder gaat dan alleen een ander zadel en/of hoofdstel. Er zijn andere (wedstrijd-)onderdelen en er worden andere type paarden gebruikt, etc.
Halter
Het doel van deze Klasse (ingedeeld in leeftijd en sexe) is het laten voortbestaan van het American Quarter Horse ras doormiddel van selectie van individuen die het meest beantwoorden aan het rasideaal. Hierbij wordt gelet op de beste combinatie van balans, structurele correctheid en beweging, de juiste bespiering en fokkarakteristieken behorende bij elke sexe.
Showmanship at Halter
Deze klasse wordt alleen voor Amateur- en Jeugddeelnemers uitgeschreven. Een deelnemer wordt tijdens de Showmanship beoordeeld op zijn/haar kunnen wat betreft het showen in de Halter. De uiterlijke verzorging (grooming) en de volgzaamheid van het paard bepalen samen met de expertise van de deelnemer in het presenteren van het dier wie de meeste punten verdient.
Pleasure
Western Pleasure is een van de populairste westerndisciplines. Het beste Western Pleasure paard zou, zoals de naam al aangeeft, plezierig zijn te berijden. De meest gevraagde gangen van de pleasure zijn de walk (stap), jog (draf) en lope (galop) en back up (achterwaarts).
Tijdens wedstrijden beconcurreren deelnemers elkaar, net als bij de Hunterklasse, tegelijk (in een groep) in de arena. De meeste punten gaan bij deze klasse naar de ruiter die een gehoorzaam, verzameld en ontspannen lopend paard toont die een vloeiende beweging heeft in elke gang (van een zekere lengte).
Trail
Tijdens de trail wordt een trailpaard beoordeeld op zijn manier van het nemen van verschillende obstakels (zoals door een hek gaan, over een smalle brug lopen, een pick up of achterwaarts een bepaalde figuur uitvoeren tussen pilonnen of balken) die in een parcours zijn opgezet. Daarbij wordt door de jury bekeken in hoeverre het dier bepaalde situaties, die zouden kunnen voorkomen bij het rijden buiten de begaanbare paden (het werk op de ranch), het hoofd kan bieden. De punten die verdiend kunnen worden zijn gebaseerd op de gewilligheid, gemak en gratie die het paard toont tijdens de proef.
Horsemanship Western
De capaciteiten van de ruiters op het gebied van ‘horsemanship’ worden in deze klasse door de jury geëvalueerd en beloond in de vorm van punten. Western Horsemanship bestaat uit twee delen: in het eerste deel moet elke ruiter individueel een voorgeschreven pattern rijden waarin hem/haar gevraagd wordt verschillende gangen te tonen (walk, jog, lope) in een rechte of gebroken lijn, een curve (cirkel, turn) of een combinatie daarvan. De beste deelnemers (kan ook alle) wordt daarna gevraagd in een groep hun paard in de arena te showen. Langs de randen van de bak laten de deelnemers de gangen aan de jury zien, die let op hoe de lichaamshouding van de ruiters is, hoe ze in het zadel zitten en hoe groot hun vermogen is controle over het paard te hebben en te houden.
Hunter Under Saddle
Hunter Under Saddle is een voorbereidingsklasse voor disciplines uit het ‘klassieke Engelse’ rijden. Judges beoordelen een Hunter-type paard op beweging tijdens de walk (stap), trot (draf) en canter (galop). Ruiters die aan de Hunter Under Saddleklasse deelnemen dienen gekleed te zijn in de traditionele Engelse ruiterkleding (met cap) en laarzen. De proef wordt gereden, met alle deelnemers tegelijk, langs de wanden van de arena waarbij elke gang die de jury verlangt te zien, direct wordt uitgevoerd.
Reining
De makkelijkste manier om uit te leggen wat Reining inhoudt is het te vergelijken met kunstschaatsen. De hele reiningproef (het zogenaamde pattern) wordt in galop (lope) afgelegd. Doordat alle patterns cirkels (grote snelle en kleine langzamere), stops, spins, rollbacks, back up en wisseling van hand bevatten, kan elk paard dat een reiningproef uitvoert worden beoordeeld op beweging, de mate van het beheersen van het pattern en zijn houding. Er zijn 11 AQHA goedgekeurde reiningpatterns die elke ruiter uitdagen elke beweging van zijn/haar paard te leiden en onder controle te houden.
Cutting
Het cuttingpaard en ruiter moeten voorzichtig maar snel bewegen en een koe van de rest van zijn kudde scheiden (cut) om het er vervolgens vandaan zien te houden. Het paard dient dezelfde bewegingen als de koe te maken, waardoor het goed moet kunnen anticiperen op diens manoeuvres. De meeste punten gaan naar het paard dat het beste de koe kan beletten terug naar zijn kudde te gaan, het meeste ‘cow sense’ toont, en het meeste lef en opmerkzaamheid laat zien. Deelnemers kunnen drie koeien uitzoeken waarmee ze dit kunnen showen aan de jury, maar hebben daar slechts 2,5 minuut de gelegenheid voor.
Working Cowhorse
Working Cowhorse is een onderdeel dat de behendigheid van paard en ruiter laat zien tijdens een bepaalde tijd. Het eerste deel bestaat uit een ‘reining’ proef en bij het tweede moeten ruiter en paard samenwerken om een koe de baas te worden. (de koe leiden in onder andere het rijden van cirkels).