Bewerkte rouwkaart pap
Een hele zwarte dag voor Chiësvar’s Aussies. Vandaag is mijn vader, Rob du Bois, overleden. Op 3 mei werd mijn vader ziek, op 13 mei kwam hij hiervoor in het ziekenhuis terecht en na een heftige en oneerlijke strijd is mijn vader op 12 juli overleden.
Het was verschrikkelijk om mijn vader van een kwieke man met wat lichamelijke probleempjes in 10 weken tijd af te zien takelen naar een hulpbehoevende, verbaal niet meer uit zijn woorden kunnen komende man. Tot het laatst toe bleef mijn vader betrokken bij onze viervoeters. Face, Jay en Ike zijn menigmaal mee geweest naar het ziekenhuis om daar op de parkeerplaats met mijn vader te kunnen wandelen. Mijn vader genoot van de aanwezigheid van zijn mannen. Het afscheid wat Face, Jay en Ike van mijn vader genomen hebben was werkelijk hartverscheurend. Vooral Jay kreeg er geen genoeg van en bleef maar bij mijn overleden vader op bed springen.
Het spreekt voor zich dat onze hondenmannen een belangrijke rol hebben gespeeld bij de crematie. Ze hebben voor de auto en later voor de kist uitgelopen. Dat schijnt nogal indrukwekkend geweest te zijn. Nu rest ons alleen nog verdriet en gemis. De tijd heelt alle wonden en dat zal beslist zo zijn, maar op dit moment missen we mijn vader heel erg!!

Dag allerliefste pap! Je hebt je rust gevonden!